حتی اگر شما در حال صحبت كردن پای تلفن همراهتان نباشید تلفن شما در حال ارسال سیگنال است و اطلاعات میگیرد و ارسال میكند.آنتن های بزرگ مخابرات وظیفه جا به جا كردن این اطلاعات را دارند. اگر شما حركت كنید سیگنال تلفن همراه شما همراهتان جا به جا میشود و میتواند محل دقیق شما را مشخص كند و هر از گاهی نیز اطلاعاتی در اختیار مخابرات قرار داده میشود تا از وضعیت تلفن همراه شما مشخص باشد.
وقتی فردی میخواهد با شما تماس بگیرد سیستمهای اطلاعات و كنترل برج مخابرات به تلفن شما پیغامی ارسال میكند كه كسی پشت خط شماست. برج مخابرات همچنین فراكانسهای صدا میدهد تا بتوانید تلفن را جواب داده و صدای فرد را بشنوید.
همین روند در ارسال پیام كوتاه نیز تكرار می شود. وقتی دوستی به شما پیام كوتاه می فرستد پیغام از آنتهای ارتباطی مخابرات گذشته و به برجك اصلی مخابرات و كانال كنترل میرسد و آنگاه است كه به تلفن شما پیغامی ارسال میشود كه اطلاعاتی در انتظار شماست و این دقیقا همان زمانی است كه شما متوجه میشوید كه پیام كوتاه دارید.
زمانی كه شما پیام میفرستید هم همین راه طی میشود تا فرد پپیغامتان را بگیرد.
دلیل اینكه شما نمیتوانید پیغامی با ببش از 160 حرف بفرستید نیز آن است كه برای شلوغ نشدن سیستم ارسال پیامها، مخترعان این روش، روی این تعداد حرف موافقت كردند تا تعداد بیشتر از آن ارسال نشود.
اما باز هم ارسال تعداد حروف به سیستمی بستگی دارد كه در كشور و یا منطقه نصب شده و توانایی اسال پیام را دارد. در برخی از مناطق ممكن است یه صورت اتوماتیك به شما اجازه دهند تا بتوانید بیش از این حروف را هم در یك پیام بفرستید اما حد معمول آن 160 حرف است.
نظرات شما عزیزان: